Tymże cytatem ze starej ludowej pieśni zapraszamy do wielkiego lepienia pierogów! Będą ruskie, z mięciutkim ale też i jędrnym ciastem oraz omastą z chrupkimi skwareczkami! A dla tych, którym jeszcze, zupełnie przypadkiem, ślinka nie kapie, dodamy na rozbudzenie trzewi barszcz czerwony, lecz i zabielany z ziemniaczanym puree! No to do roboty...
Do barszczu potrzebujemy około kilograma buraków. Dopytujemy sprzedawcy, czy aby słodkie, choć w tym roku wszystkie powinny być dorodne i pyszne, bo czas był dla nich dobry, lato ciepłe, nie za mokro (tak, tak, w rolnictwie też nieco otrzaskane jesteśmy ;-). Śpieszymy do domu z burakami, obieramy je, kroimy na połówki, lub - jeśli wielkie - w ćwiartki, zalewamy wodą tylko lekko ponad ich samych poziom (nasz barszcz będzie esencjonalny!) i gotujemy.
W międzyczasie gotujemy też ziemniaki.
Po ugotowaniu, czyli po około 1,5 h, wyjmujemy warzywa i zabielamy barszcz śmietaną. Możemy też lekko zakwasić sokiem z cytryny lub octem.
Ziemniaki tłuczemy, dodajemy łyżeczkę roztopionego smalcu i łyżeczkę masła - w ten sposób wieńczymy puree.
Ziemniaki, na sposób łódzki, ustawiamy obok barszczu. Pałaszujemy łącząc obie smakowitości.
Ale nie najadajmy się zanadto, bo oto przed nami prawdziwie wyzwanie - ruskie pierogi!
Po pierwsze farsz:
- 1 kg twarogu półtłustego
- 1 kg ugotowanych ziemniaków
- 40 dkg boczku (około 1/4 odłóżmy do skwarek, którymi nasze pierogi będą omaszczone)
- 2 duże cebule
- sól, pieprz (zalecamy nie skąpić pieprzu! pieprzne, czy też, jak to mawiają na północy - pierne - są lepsze)
Twaróg mielimy z ugotowanymi ziemniakami. Boczek i cebulę pokrojone w kosteczkę - podsmażamy i dodajemy do zmielonej masy, solimy, pieprzymy, gotowe!
Po drugie ciasto:
- 1 kg mąki
- 1 jajko
- 2 szklanki dosyć ciepłej wody
- szczypta soli
- kapka oleju
Mąkę zagniatamy z jajkiem, dodajemy ciepła wodę, sól, jeszcze troszkę zagniatamy i dolewamy nieco oleju.
Wyrabiamy ciasto, tak aby było gładkie, elastyczne, miękkie.
Wałkujemy ciasto na grubość około 3 mm, wycinamy krążki - najlepiej szklanką, średnica około 7 cm. No i teraz wyzwanie dla ambitnych, nie truchlejących przed małymi niepowodzeniami, wytrwale dążących do sukcesu... lepiaczy!
Krążek lekko rozciągamy w dłoni i nakładamy farszu suto, tak aby brzuszek pieroga nadymał się bezwstydnie obfitością. Dokładnie zaklejamy brzegi pieroga, zamykając je na farszu. Jeśli paluchy się kleją niemożebnie - zanurzamy je sobie raz po raz w mące, niczym ciężarowcy w talku.
Jeśli czujemy w sobie żyłkę artysty idziemy o krok dalej - robimy zawijaną falbanę. Krótkimi słowy: Nasz sklejony brzeg zawijamy do środka kawałek po kawałeczku, po każdym kawałku dobrze dociskamy i formujemy sobie kawałek do kolejnego zawinięcia (dla lingwistów i stylistów - to opis techniczny, nie literacki, więc użycie słowa "kawałek" 3 -krotnie + jedno zdrobnienie absolutnie nie obniża waloru wypowiedzi).
Wstawiamy sowity gar osolonej wody. Pierogi gotujemy od wrzucenia, gdy pikują na dno do wypłynięcia ich na powierzchnię.
Jeszcze tylko omasta z rozpuszczonego smalcu ze skwarkami i są oto: NAJLEPSZE PIEROGI RUSKIE NA ŚWIECIE!!!
W tym miejscu pragniemy złożyć szczególne podziękowania dla Kuzyneczek: Agnieszki - za sekrety tego przepisu i Natalii za niezwykle plastyczne i przemawiające szkolenie z lepienia!
Pamiętajcie, do lepienia pierogów zawsze warto zaprosić sobie jakąś miłą, sprawną gastronomicznie, wesołą kuzyneczkę! Pierogi lepione wśród radosnych ploteczek, przekazywanych sobie sekrecików, perlistych śmiechów, smakują jeszcze wyborniej!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz